علویان طبرستان یا همان سادات فاطمی در دورهٔ اموی و عباسی به دلیل عدم وجود امنیت در عراق و حجاز راهی ایران شدند و ایران را مکان مناسبی برای حضور خود دیدند. آنها در زندگی خود انسان‌های پرهیزکاری بودند و از این جهت مورد احترام مردم بودند. یکی از ویژگی‌های علویان ادعای خلافت در برابر عباسیان بود در صورتی که سایر گروه‌های عرب چنین ادعایی نداشتند. این امر باعث می‌شد تا مخالفان عباسیان که به دنبال گروهی برای حمایت از آنها و رهبری خود می‌گشتند همواره به علویان توجه داشته باشند.

منبع:
fa.wikipedia.org